In april deden we een rondreis in Cuba en dat beviel ons zo goed dat we besloten er nog 'ns naar toe te gaan in december, maar dan in combinatie met een cruise. Het aanbod van Pullmantur uit Spanje bood de ideale ingredienten : 2 dagen in Havana, 1 dag op zee, 1 dag in Mexico Cancun, 1 dag in Jamaica en 1 dag op de Cayman eilanden en terug naar Havana, en dat alles in combinatie met vooraf 1 week in Varadero.
Maar dan slaat de wet van Murphy toe.
Verwoestende stormen zorgden er voor dat Cancun zowat van de aardbol werd geblazen én van het programma én de vaarroute.
We krijgen onze tickets pas 2 dagen voor vertrek, en dan zien we dat Pullmantur het beter vond om ons eerst de cruise te laten doen en ons dan te droppen in Varadero. En er is meer; zo vraagt Pullmantur om 3 uur voor het vertrek op de luchthaven van Madrid te zijn en hebben wij amper 2h30 met de vlucht waarop men ons boekte, daarbij krijgen we nog te horen de avond voor het vertrek dat we onze bagage niet van Brussel naar Havana kunnen doorchecken maar dat die moet opgehaald worden in Madrid en opnieuw ingecheckt. 't Ja, reizen is een beetje avontuur en Pullmantur en Cruise Travel zorgen daar wonderwel voor.
Als we dan ook in alle vroegte zaterdag naar Zaventem vertrekken doen we dat onder het motto "ofwel vanavond in Havana ofwel tot vanavond in Antwerpen".
De vlucht (van Iberia) vertrekt god zij dank op tijd en we arriveren on schedule in Madrid. Tegen alle regels in hebben we onze bagage naar Havana toch doorgecheckt en zonder tijd te verliezen gaan we naarstig op zoek naar Pullmantur incheckbalie. En dat is niet eenvoudig: de luchthaven in Madrid is groot, heel groot. Een vol uur hebben we er voor nodig en dan blijkt dat bagage doorchecken toch niet ging: Pullmantur heeft geen enkele overeenkomst inzake bagage handling. Gelukkig zijn er ook nog wakkere spanjaarden. Die hebben Pullmantur verwittigd van 2 rondslingerende koffers en hebben ze naar hun terminal gebracht. Daar kan ik ze gaan ophalen en we vertrekken op tijd mét bagage naar Cuba. Oef!
We arriveren in Havana tegen de avond. Paspoortformaliteiten duren oneindig lang in de luchthaven en moeten tot ons afgrijzen nog eens herhaald worden voor we aan boord mogen. Eindelijk na 22 uren onderweg vanaf vertrek uit Antwerpen kunnen we onze vermoeide ledematen uitstrekken in onze kajuit aan boord van de Holiday Dream. Zucht!
Het oude stadsdeel,La Habana vieja ligt vlakbij het schip en is klaar om (her)ontdekt te worden. Maar eerst het schip. Dat valt best mee. Onze kajuit op dek 8 is ruim en mooi en goed centraal gelegen. Alles ligt dichtbij. De maatschappij is een spaanse touroperator en de overgrote meerderheid van de passagiers is spaanssprekend. Gelukkig komen de meeste bemanningsleden uit alle delen van de wereld en spreken de meeste ook engels. Na het ontbijt trekken we Havana in, het is best plezierig door de straatjes te wandelen, schilderachtige hoekjes op te zoeken en de sfeer op te snuiven. Het is niet echt mijn dagje; eerst struikel ik over een kanonkogel die als afsluiting van een wandelstraat is gebruikt en dan val ik plat op m'n buik als ik de hoed van Gilberte achterna zit die door een plotselinge windvlaag van haar hoofd werd afgerukt.
Na de vermoeiende reis van gister hebben we niet veel zin on het s'avonds laat te maken en uit kajuit 8056 komt al heel vroeg een rustig gesnurk.
Nog een dag in Havana, het schip vaart pas vanavond af, na nog een passagierswissel in de loop van de dag. Tijd zat om nog wat rond te wandelen in dat stadsdeel dat als werelderfgoed beschouwt wordt door Unesco en te genieten van een perfecte mojito We hebben een voorraad stylos meegebracht en delen die uit aan kinderen die we op straat tegenkomen. De hilarische reakties van de kinderen zijn geld waard.
Op zee en op weg naar Jamaica. Dit is eigenlijk de eerste dag van de cruise en om 10h30 is er de verplichte drill aan de reddingssloepen en daarna dolce far niente.
De zee is kalm, de zon schijnt, we vinden een plaatsje op de achterplecht in de zon, uit de wind en genieten.
Vandaag is er ook de voorstelling van de mogelijke excursies in de verschillende aanleghavens, ook in Havana, goed voor de passagiers die maandag aan boord kwamen want zij kunnen er de volgende zaterdag en zondag van genieten, pech voor de sukkels die op zaterdag aan boord kwamen. Zij krijgen te horen wat ze gemist hebben.
Om 19h is de officiele begroeting van de kapitein, voorstelling van de officieren en de welkomstdrink en dat gaat uiteraard gepaard met de verplichte foto van diezelfde kapitein met de pasagiers van dienst. Onze fotos zullen waarschijnlijk bij de eerstvolgende grote opkuis van het schip hun juiste plaats vinden.
Wij hebben gekozen voor de eerste zit in het grote restaurant, hebben een tafeltje voor 2 personen gekregen en zijn het lot bespaard gebleven om te moeten converseren in god weet welke taal. Het eten is voortreffelijk, de wijn overvloedig want het is een formule all in, onze cubaanse kelner is eerste klas, en een tijuana kwartet zorgt voor opwekkende muziek. Een mens zou met minder gelukkig kunnen zijn.
Alle klokken moeten een uur worden verzet. In Jamaica hebben ze een andere uurregeling. YEA MON, NO PROBLEM. Om 11h leggen we aan in de haven van Montego bay. We liggen aan de kaai en gaan aan land voor de excursie die we geboekt hebben: het strand van Montego bay en de mansion van Rose Hall bijgenaamd "the white witch". een 17eeuwse plantage waar de laatste bewoonster een dametje van amper 1m30 een reputatie verwierf door 3 echtgenoten in drie verschillende slaapkamers te vermoorden en een ongekend aantal slaven voor ze zelf door een van haar slaven werd vermoord. Ze werd begraven op het landgoed en het verhaal wil dat haar geest en dat van haar slachtoffers nog regelmatig de boel onveilig maken. Het gebouw is volledig gerenoveerd met meubels en al en is nu een museum waar rondleidingen gegeven worden. En dan het strand, dat is natuurlijk zoals zovele caraibische stranden een genot. Om 19h licht Holiday Dream het anker en zet koers naar de Cayman eilanden. Gister gala avond, vandaag is de dress code "tropical"compleet met bermudas, shorts en bloemenkransen als collier en hoofdtooi. Aloha.
Om 8h leggen we aan in de haven, niet aan de kade dit keer. Daar liggen nog zo'n 3-tal mastodonten voor anker naast een pseudo piratenschip. Ontschepen moet met tenders. Daarvoor hebben onze wakkere spaanse vrienden een vernuftig systeem ontwikkeld. Iedereen krijgt een kleurkaartje om in een tender te geraken, een soort buskaartje. Wij hebben bruin getrokken voor onmiddellijke vertrek naar de wal. "onmiddellijk" blijkt in het spaans vertaald "3 kwartier wachten". Wij hebben ook voor vandaag een excursie geboekt; een combinatie van strandgenoegens en een bezoek aan "sting ray city" hetgeen inhoudt zwemmen met pijlstaartroggen.
Aan wal is het een gezellige chaos. Pullman medewerkers wuiven met papieren vlaggetjes waarop de naam van de excursie gedrukt staat. Waarschijnlijk waren er niet genoeg vlaggetjes want de onze staat nergens op. Maar ja, we zijn ook een beetje te vroeg. Dus maken we een toertje en wandelen wat rond. Cayman blijkt een grote duty free bedoening te zijn voor luxeartikelen waar talloze, dikke amerikanen winkels in en uit rollen op zoek naar de "deal". Ondertussen zijn wij opgemerkt en herkend door een lid van het excursieteam van de Holiday Dream en worden we meegetroond naar een schoolbus waarvoor een lange rij te wachten staat. En we gaan.... ? naar het strand, zo blijkt. De "7 mile beach" een prachtig strand waar geen mens op ligt, behalve dan dat stukje dat voor ons schip gereserveerd is en dat we delen met alle passagiers van die andere reuzeschepen die voor anker liggen. Wij krijgen tickets toegestopt voor een drankje en barbecue lunch en een briefje waarop staat dat we strandvergunning hebben tot 14h30. Genieten waar en wanneer je kan, het water is lekker, zeker 27º en het lange, witte strand nodigt uit tot een wandeling.
We worden weer opghaald met schoolbussen, en naar een plezierboot gebracht voor de trip naar Sting Ray City. Nog steeds geen benul wat we ons daarbij moeten voorstellen. Ettellijke schoolbussen later zet de boot koers naar zee terwijl over de luidspreker iemand enthousiast in het spaans een 20 minuten durende uitleg geeft over de "rays". We zijn dus inderdaad op weg naar de pijlstaartroggen en blijkbaar is een en ander goed om weten, alleen zijn die wetenswaardigheden voorbehouden aan onze spaanssprekende medepassagagiers. Als wij een engelse vertaling vragen beperkt die zich tot : vissen in het water laten en niet bij hun staart pakken. Einde vertaling...
Uiteindelijk is Sting Ray City een grote zandbank in zee! De boten gaan daar voor anker en iedereen die wil plonst in het water dat tot op heuphoogte komt. Ongelooflijk, maar waar het krioelt er van de pijlstaartroggen die tussen en onder de in het water staande, of drijvende, mensenmassa zwemmen. Op een gegeven ogenblik zie ik onder mij 3,4 roggen groot en klein passeren. Soms ritsen ze langs de benen van de mensen hetgeen de vele gilletjes en uitroepen verklaart. Zwemmen met pijlstaartroggen, nooit gedacht.
De pret duurt een uurtje en dan komt iedereen weer aan boord, nog wat snorkelen boven een rif en dan gaan we terug. Per bus naar de aanlegsteiger en per tender naar ons schip dat koers zet naar Isla Paraiso.
Om 8h gaan we voor anker. Isla Paraiso is een klein eilandje, cubaans grondgebied waar we dit keer een volledig strand voor ons alleen hebben. "Voor ons" betekent dus alle 750 passagiers. Toch nog een hele hoop als men ze bij elkaar ziet. Er zijn strandstoelen, er is een bar en er is de zee om wat te snorkelen en mijn onderwaterfototoestelletje wat uit te proberen.
Om 16h is het feest afgelopen, zijn we terug aan boord en wordt koers gezet naar Havana.
De skyline van Havana is van ver zichtbaar en om 11h30 varen we de haven van Havana binnen. De cruise zit er op, tijd voor andere dingen. Om 13h is onze bus er die ons naar ons hotel in Varadero zal brengen, Coralia Club Playa de Oro.
Varadero is een langerekte landtong aan de Atlantische Oceaan met daarop broederlijk naast elkaar het ene hotel naast het andere. Dit is de melkkoe van Cuba en Fidel. Hier worden toeristen in de watten gelegd en worden ze vakkundig gescheiden van hun Convertible Pesos.
Onze kamer is mooi, groot, proper en met de handdoeken gestyleerd op het bed en met zicht op het zwembad. Het hotel heeft een eigen strand en ligt in een goed onderhouden tuin. Het eten in het buffet restaurant is naar cubaanse normen best genietbaar en de bar is 24h op 24h open. Veel staat er niet op het programma. Het hotel en de omgeving wat verkennen, wandelingetje maken langs het strand, boekje lezen aan het zwembad...eigenlijk gewoon lekker niks doen.
Een perfecte kopij van zondag! Alleen is er veel wind opgestoken en de zee ziet er niet zo vriendelijk meer uit, er staat een stevige branding. Er zijn fietsen en ik neem er eentje om naar Varadero stad te gaan, een goeie 12 km verder. Ook daar staat alles in het teken van de toerist en ik ben er gauw op uitgekeken. De terugweg is wat lastiger met wind op kop maar ik heb de rest van de dag om uitgebreid te recuperen.
We hebben een excursie geboekt met een catamaran en zwemmen met de dolfijnen. We worden opgehaald en naar de marina gebracht voor inscheping en zetten koers naar zee naar de dolfijnen. Dat is een drijvend ponton met daaromheen een afrastering in zee, waarin 2 dolfijnen wachten op de bezoekers. Met groepjes van 10 tot 15 plonsen we in het water en worden er enthousiast begroet door de dolfijnen die kris kras langs en onder de bezoekers zwemmen tot er eentje, op een fluitsignaal iedere zwemmer een voor een een kusje gaat geven. En dan wordt er geposeerd, iedere zwemmer die wilt, gaat apart en wordt direkt geflankeerd door de 2 "lachende" dolfijnen. Geweldig! Als iedereen aan de beurt is geweest vaart de catamaran naar een rif voor een partijtje snorkelen en dan is het tijd voor een lunch met kreeft aub. Daarvoor gaan we naar een klein eilandje met een spierwit strand "Cayo Blanco", en dat spierwitte strand zijn eigenlijk fijngemalen witte schelpen die met massa's hier te vinden zijn. Op de terugweg worden de motoren stilgelegd en worden de grote zeilen gehesen, cola en rum wordt overvloedig geserveerd en het is een vrolijk gezelschap dat terug aan land komt.
De dag begint spetterend en in mineur: reizigersdiaree. Het is een dag van vasten, want mijn darmstelsel ligt overhoop. Na de middag gaan we nog 'ns naar Varadero met zijn oude gebouwen en souvenir stalletjes. We komen terug met een van die typische bolhoedtaxis, lolliger om naar te kijken dan in te zitten.
Voorlaatste dag, goed geslapen, alle darmen liggen weer op hun plaats. Ik maak een afspraak om morgen in de omgeving te gaan duiken.
Geweldige zonsopgang, de hemel is bloedrood. De duikersbus is 20 minuten te laat maar dat is niks naar cubaanse normen. In de verschillende hotels worden overal de duikers en aspirant duikers opgehaald, daarna naar de duikshop voor de uitrusting en dan even buiten Varadero naar de duiksite, Playa Coral de naam zegt het : een koraal rif. De duik vertrekt van op het strand en we zitten snel tussen de vissen en boven het koraalrif. Er is zelfs een professionele fotograaf mee onder water die een paar mooie momenten vastlegt. En dan terug naar het hotel waar men volop de kerstversiering aanbrengt en nog wat schoon volk gemobiliseerd heeft om de toerist te plezieren. Al bij al een mooie reis die hier en daar over een paar hobbelige kasseien liep.
